3,5 χρόνια σχεδόν μετά.
Στα σύνορα αλλάξανε πολλά και εκεί που φώλιαζε η γαλήνη και η Ειρήνη στις καρδιές των γειτόνων, ο τρόμος εξύφαινε έναν αόρατο ιστό και την ρουτίνα να την κάνει γεγονός. Αλλάξανε πολλά. Αλλάξαμε κι εμείς από τα σημεία των καιρών που λειάνανε κάποιες γωνίες του χαρακτήρα μας κι άλλες από λείες τραχύνθηκαν.
Επίκαιρο λοιπόν παρά ποτέ το άρθρο μου για την Ειρήνη, που φυλακίστηκε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας με τους 2 αιχμαλώτους στρατιώτες μας, όπου θα μπορούσε να είναι το στρατευμένο παιδί του οιονδήποτε γονέα στη θέση τους. Για αυτό χρέος να μην αφήσουμε τον χρόνο να σβήσει την μνήμη μας και να τους ξεχάσει εκεί.
Ήταν τότε λοιπόν 04/12/2014. Αδριανούπολη, Τουρκία. Μία πόλη στα σύνορα με την Ελλάδα στο βόρειο τμήμα του ποταμού Έβρου. Βραδάκι. Μετά από μια περιήγηση στην αγορά, στα μνημεία και στα περίφημα παζάρια καταλήγουμε στο ταχυφαγείο του Χουσεΐν. Έπειτα από λίγο έρχονται κάποιοι Τούρκοι πελάτες και αναγνωρίζοντας μας ως Έλληνες μας καλωσορίζουν θερμά με σπαστά Ελληνικά, Τούρκικα και Αγγλικά. Συζητάμε για την οικονομική κρίση. Κατανοούμε την τρέχουσα πραγματικότητα μεταξύ των δύο λαών. Και ως επιστέγασμα έρχεται μία αυθόρμητη φωτογραφία, για να υπενθυμίζει πώς οι πολίτες γειτόνων χωρών δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, αλλά να ενώσουν τη θέλησή τους για πραγματική ποιότητα ζωής, ευημερία και Ειρήνη.
Να θυμίζει ότι η δίψα για Ειρήνη στο τέλος θα νικήσει. Παρά τις ιαχές πολέμου που αν συμβούν, θα γυρίσουν τη Μέση Ανατολή και τη Ν.Α. Ευρώπη 50 χρόνια πίσω τουλάχιστον.
Και όλα αυτά για τον ενεργειακό μεσαίωνα που θέλει να τρυπάνε τα έγκατα της γης χιλιάδες χιλιόμετρα σε βάθος, όταν ο Ήλιος συντηρεί το σύμπαν γύρω του με ζωή, αρνούμενοι πεισματικά να εξελιχθούμε στην επόμενη μορφή ενέργειας, είτε λέγεται υδρογόνο, είτε νανοτεχνολογία, είτε πράσινη πυρηνική ενέργεια, είτε ασύρματη μεταφορά ενέργειας, είτε αιολική, είτε βαρυτική ή ηλιακή ενέργεια νέου τύπου συλλογής και μετατροπής, η οποία θα επιλύσει και το πρόβλημα διαχείρισης των υδάτινων πόρων.
Αφιερωμένο στους απλούς ανθρώπους που συναντάμε στο δρόμο μας, όπως ο Κενάν, ο Αλπέρ, ο Χουσεΐν και στους ανώνυμους ήρωες της δύσκολης καθημερινότητας και με τις πράξεις τους μας εμπνέουν να σκεφτόμαστε το επόμενο αύριο.
* Ακολουθεί το άρθρο στα Αγγλικά όπως δημοσιεύθηκε στο
The thirst of people for Peace will win at the end.
December 4, 2014. Edirne(Adrianople), Turkey. A city at the borders with Greece on north part of river Evros. Early night. After a tour at the market, the monuments and the famous bazaar we arrived at Hussein's fastfood. After few minutes a turkish company came and recognizing us as Greeks we are, they welcome us warmly with some Greek, Turkish and English words. We discuss about the fiscal crisis. We understand the running reality status of things between the two countries. And as a ψcapping stone of this unexpected meeting it comes a photo reminding that the citizens of the neighbors countries have nothing to divide, instead to unite their will for real quality of life, prosperity and Peace.
Reminding that the thirst for Peace will win in the end. Despite the war voices which if happen, they will go back the Middle East and SouthEastern Europe 50 years at least.
And all these because of the Energy MiddleAges which wants to exploite from the depths of Earth its treasures, when the Sun gives life to the whole Universe and refusing persistently to evolute at the next level of energy, either you can call it hydrogen, or nanotechnology, or green nuclear energy, or wireless transmittion of energy, or wind, or gravitational or solar energy new type of receiving and conversion, which also will solve the problem of the administration of water.
Dedicated to the simple men we meet at our path like Kenan, Alper, Husein and also at the anonymous heroes of the hard reality which with their way of life and actions inspire us to think for the day after tomorrow.
Michail N. Avellas
Γράφει για την larisacitynews.gr
Μιχαήλ Ν. Αβέλλας
Αστυνομικός
Follow on Instagram